Fondduiven
De medische begeleiding van de duivensport kent veel variaties, ofschoon dit doorgaans behoorlijk over het hoofd wordt gezien en alles veelal min of meer op een hoop wordt gegooid.
Het maakt natuurlijk nogal verschil of je over de medische begeleiding van vitesseduiven spreekt in vergelijking met fondduiven. Ook midfondduiven hebben een andere benadering nodig.
Kortom de soort wedstrijden waaraan duiven mee doen kan wel degelijk van belang zijn in relatie tot de medische begeleiding.
Ook de regelmaat waarmee de duiven mee moeten op de vluchten speelt een belangrijke rol. Hoe lang is de recuperatietijd. Het programma in Duitsland eist een snelle recuperatie en daar
Chemotherapeutica
De laatste weken krijg ik regelmatig ook mailtjes van liefhebbers die een goede reeks prestaties ineens gevolgd zien worden door een geweldige dip.
Doorvragen levert dan als antwoord op dat er medicijn x, y of z preventief is gegeven. Vaak betreft het dan een middel voor het geel. Wat veel liefhebbers niet weten, of zich niet realiseren is dat de resistentie tegen het geel de laatste tien tot vijftien jaar behoorlijk is toegenomen. Dierenartsen die zich met de medische begeleiding van de duivensport bezig houden zien zich dan ook genoodzaakt de sterkte van de medicijnen aan te passen aan de gewijzigde gevoeligheid van de parasieten en bacteriën voor deze medicijnen.
Niet alleen wordt de sterkte van de medicijnen daardoor vaak anders, ook de dosering moet meer en meer verhoogd worden. Tien jaar geleden was een halve gram per liter drinkwater van het middel ronidazole 10% voldoende om effectief te zijn. Nu is een dosering van twee tot twee en een halve gram nodig om hetzelfde effect op de parasieten te hebben.
Wat mensen daarbij soms uit het oog verliezen is dat veel
Paniek
De afgelopen maanden werd ik meerdere keren gemaild of gebeld door liefhebbers, die vaak al driftig in de weer waren met luchtwegmiddelen bij hun duiven. Steevast was de klacht dat duiven terugkwamen van een (voor)vlucht of van een trainingsvlucht met toegeknepen ogen, krabbewegingen aan hun koppen en soms zelfs gekke vluchtbewegingen.
Doorvragen leverde dan vaak op dat men aan het kuren was tegen het geel met een drinkwater of voerkuur of met tabletten of capsules. Wat was in deze gevallen aan de hand. De duiven hadden geen mogelijkheid gehad om voldoende te drinken waardoor ze een te hoge concentratie van de geelmiddelen binnen kregen en dit leidde tot bijwerkingen. Oude gebruikers van Emtryl uit de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw zullen zich mogelijk deze beelden nog voor de geest kunnen halen. Want als daar maar ook iets te hoog werd gedoseerd konden dit soort bijwerkingen dramatisch op de voorgrond treden.
Maar hoe kan het dan dat dit nu ook weer gebeurt?
Open deuren of toch niet….?(2)
In de vorige nieuwsbrief heb ik een aantal probleempjes onder de aandacht gebracht die al eerder in oudere versies van de nieuwsbrief uitvoeriger besproken werden. Het viel me op, gezien het aantal reacties die de vorige nieuwsbrief opleverde, dat er toch een sterke behoefte bestaat aan de informatie die in de stukjes werd besproken. Reden dus om hier nog een vervolg op te schrijven.
Helderheid
Op de beurs in Houten werd ik, maar ook via de mail word ik de laatste tijd geconfronteerd met duivenmelkers, die me meedelen dat zij zelfs nog minder medicijnen verstrekken aan hun duiven dan ik in schema’s soms aangeef. Zelfs wordt er aangegeven dat er absoluut geen medicatie wordt gebruikt en dat ze toch zeer goede resultaten neerzetten.
De vraag is hoe mijn voorschrijven van medicijnen zich dan rijmt met
Open deuren of toch niet….?
Nu het seizoen weer nadert komen weer een aantal bekende vragen op ons af.
Sommige vragen lijken open deuren, maar blijken dat in de praktijk voor menig liefhebber niet te zijn. Veel van deze vragen heb ik immers al uitgebreid behandelt in de diverse nieuwsbrieven.
Scheefvliegers
In deze tijd van het jaar zien we veel duiven die zwabberen door de lucht. Soms komen ze zelfs niet meer op hun schapje. In de volksmond noemen we ze scheefvliegers. Veelal wordt de oorzaak geweten aan de overmatige inspanning waardoor er trauma’s ontstaan in de spieren, pezen en aanhechtingen. Aanvankelijk werden deze duiven daarom behandeld met pijnstillers. Veelal met matig resultaat. Zelf behandel ik deze duiven al sinds jaar en dag met medicijnen die werkzaam zijn tegen streptococcen. Van belang is het dat deze behandeling zo spoedig mogelijk na aanvang van de symptomen dient te worden gestart om zo veel mogelijk resultaat te hebben.
Niet alle duivenartsen zijn het erover eens dat de oorzaak wel eens gelegen zou kunnen zijn in een overmatige inspanning die verergert wordt door een ontstekingsreactie door streptoccoccen. Vaak hoor ik dan als argument dat niet altijd deze bacterie gevonden wordt bij sectie van deze duiven. Dat mag dan wel waar zijn, mijn insteek is deze duiven gezond te krijgen en ze niet open te hoeven maken nadat ze waardeloos geworden zijn.
Een voorbeeld van voorbarig opruimen is het verhaal van een liefhebber die
