Paniek

De afgelopen maanden werd ik meerdere keren gemaild of gebeld door liefhebbers, die vaak al driftig in de weer waren met luchtwegmiddelen bij hun duiven. Steevast was de klacht dat duiven terugkwamen van een (voor)vlucht of van een trainingsvlucht met toegeknepen ogen, krabbewegingen aan hun koppen en soms zelfs gekke vluchtbewegingen.

Doorvragen leverde dan vaak op dat men aan het kuren was tegen het geel met een drinkwater of voerkuur of met tabletten of capsules. Wat was in deze gevallen aan de hand. De duiven hadden geen mogelijkheid gehad om voldoende te drinken waardoor ze een te hoge concentratie van de geelmiddelen binnen kregen en dit leidde tot bijwerkingen. Oude gebruikers van Emtryl uit de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw zullen zich mogelijk deze beelden nog voor de geest kunnen halen. Want als daar maar ook iets te hoog werd gedoseerd konden dit soort bijwerkingen dramatisch op de voorgrond treden.

Maar hoe kan het dan dat dit nu ook weer gebeurt?

De oorzaak is vaak simpel. We hebben de afgelopen 10 jaar de dosering van met name ronidazole ter bestrijding van het Geel en Hexamitiasis drastisch moeten verhogen om nog een voldoende werkzame dosering te bewerkstelligen. En dit heeft tot gevolg dat we ook met dit lichtere geelmiddel al kort bij de giftigheidgrens beginnen te komen. Ronidazole is zo’n middel waar liefhebbers graag een halve dosering voor een of twee dagen van gaven of geven omdat het zo altijd wel werkte. Helaas moet nu geschreven worden ‘werkte’ want die tijd is namelijk voorbij.

Maar goed, we zien dus nu vaker die gevallen van vergiftiging. Het is dus zaak om tijdens een goed gegeven geelkuur de duiven niet mee te geven op vluchten en er voor te zorgen dat ze voldoende vocht kunnen opnemen.

Verluchting.

Geregeld zijn er liefhebbers, die bij herhaling de duiven aanbieden met luchtwegproblemen. Theoretisch kan het zijn dat de duiven zich iedere keer opnieuw besmetten, bijvoorbeeld tijdens de wedvluchten. Aannemelijker is het in dit soort gevallen dat het met de verluchting niet helemaal klopt. Of helemaal niet klopt.

Veelal betreft het duiven met uitingen van een chronische bronchitis. In de praktijk moeten dit soort aandoeningen middels een combinatie van een gerichte antibioticumkuur in combinatie met een middel als de Bony-bronchicron snel te verhelpen zijn waarna de vliegprestaties van de duiven weer snel op het gewenste niveau terugkomen. Duiven met stralend witte neusdoppen en mooi in het vlees zittend kunnen soms ook behept zijn met deze kwaal waardoor ze toch net 20 minuten tekort komen op de wedvluchten. Vaak betreft het bewezen duiven die plotseling de lijst niet meer lijken te kunnen raken. Jammer genoeg wordt menige duif onterecht opgeruimd omdat ze na een goede behandeling immers gewoon weer doen waarvoor ze zijn uitverkoren, namelijk prijsvliegen.

Dus als U regelmatig last heeft van terugkerende luchtweginfecties tijdens het seizoen dan kan het wel eens verstandiger zijn de verluchting op het hok te laten controleren in plaats van het te pas en te onpas kuren. In een vorige nieuwsbrief maakte ik als melden van de heren Dick Duindam die zich in Nederland bezig houdt met klimaatadvies en Eddy Noël die dit in België doet. Ik wil daarmee niemand benadelen die ook professioneel advies geeft met betrekking tot de verluchting. Waar het mij alleen maar om gaat is dat we het te pas en te onpas kuren met antibiotica als lapmiddel voor achterliggende andere oorzaken zo veel als mogelijk proberen terug te dringen. Dus als er nog lieden zijn die zich professioneel met verluchtingsadviezen bezig houden dan wil ik in een toekomstige nieuwsbrief hen met alle plezier ook onder de aandacht brengen.

Oregano

Er is momenteel best veel te doen over oregano en de antibacteriële werking die dit kruid van nature herbergt. Oregano is een kruid dat inderdaad bijdraagt aan de gezondheid van de duiven. Het is in diverse varianten bij verschillende leveranciers te krijgen. Bij ons zit het sinds lang verwerkt in een aantal van onze voedingssupplementen. Zoals de Bony-MR supplement, Bony- MR-plus en de Basiskern.

Over oregano wordt geschreven dat het een natuurlijke antibacteriële werking heeft. Op die manier helpt het de darmflora te stabiliseren. Ook endoparasieten en schimmels hebben een hekel aan dit kruid.

We moeten ons realiseren dat kruiden wel degelijk bij kunnen dragen aan het gezond houden van het lichaam. Indien er echter een zware infectie ontstaan is dan zal het gebruik van deze middelen vaak in de goede richting helpen, maar de praktijk van alledag leert dat er dan toch veelal ondersteuning nodig is met een echt geneesmiddel. Dat neemt niet weg dat in geval de duiven vrij zijn van infecties de kans dat er een infectie tot ontwikkeling komt kleiner zal worden waardoor er absoluut een positieve werking uit blijkt te gaan van diverse kruidenmiddelen. We kunnen daarbij denken aan knoflook, oregano, pau d’arco enzovoort.

Er is nu ook vraag naar Oregano afzonderlijk, zodat we een 10% variant aan ons assortiment hebben toegevoegd.

Helderheid

Toen ik ruim twintig jaar geleden overtuigd raakte van het feit dat we verkeerd bezig waren, door maar steeds zwaardere medicijnen in de (vooral jonge) duivenlijfjes te stoppen teneinde de (jonge) duiven gezond te houden, werd ik door collega’s wel eens uitgelachen en neergezet als een Don Quichote als ik stelde dat we ons meer op preventieve gezondheidszorg moesten richten. Ik stelde dat we zouden moeten investeren in het verhogen van de weerstand in plaats van het verstrekken van steeds zwaardere medicijnen om de duiven weer gezond te krijgen of te houden. De tijdgeest zat toen tegen en ik was denkelijk destijds meer een roepende in de woestijn als ik terugkijk op die tijd. Zelfs een collega binnen de kliniek die samen met mij de medische begeleiding van de duiven verzorgde, proclameerde destijds openlijk dat hij absoluut niet in die kruidenonzin wilde geloven. Maar ik bleef er desondanks wel in geloven. Dat kwam ook omdat ik resultaten zag bij de liefhebbers die bereid waren te kiezen voor de natuurlijkere aanpak. En juist die resultaten sterkten me om door te blijven gaan ondanks de tegenwind. Gelukkig begon de tijdgeest te draaien en

kwamen er meer geluiden en artikelen over een natuurlijkere aanpak van de medische begeleiding van de duivensport. Kortom de tijd werd er rijp voor.

Dat wil niet zeggen dat ik een absolute tegenstander ben van het gebruik van diergeneesmiddelen, antibiotica en chemotherapeutica. Geenszins. Maar waar ik wel tegen ben is het oneigenlijke gebruik van deze middelen. Ik krijg nog wel eens kritiek van mensen die dan stellen dat ik toch ook antibiotica voorschrijf. Natuurlijk doe ik dat. Ik ben dierenarts en als duiven ziek zijn en ze medicijnen nodig hebben dan schrijf ik die voor. Geen discussie over nodig.

Maar mijn stelling is dat we zoveel mogelijk moeten zien te voorkomen dat we afhankelijk zijn, worden en blijven van medicijnen. Dat is naar mijn stellige overtuiging absoluut niet nodig.

Wat we moeten doen om dat te bereiken is hebben van een goede wil. Dat betekent streng durven selecteren onder de duiven, maar ook willen investeren in de gezondheid van de duiven. Dus de weerstand van de duiven helpen verhogen zodanig dat we ze niet zo gevoelig houden voor overwaaiende kwaaltjes, dat ze gelijk weer aan de medicijnpot moeten.

Succes